een mooi model in de verkeerde stof.

Voor een klein communicantje wou ik een tasje maken.  Het model was snel gekozen, het zou de Finch worden.  Op zich al een klein tasje, waarvan ik het patroon nog een beetje extra kleiner maakte.
Zo snel als het patroon was gekozen, zo traag ging de zoektocht naar de juiste stof.  Van de mama van het communicantje kreeg ik het gilletje mee, dat het meisje in kwestie gaat dragen op haar grote dag, samen met een mooi geel jurkje. Het tasje zou in zowat dezelfde kleur als het gilletje moeten zijn, een heel mooi maar ook moeilijk blauw.  Hoe de mama daar ooit bijpassende schoenen bij heeft gevonden, het is me een raadsel. Want bijpassende stof vinden bleek niet zo evident.  In de stoffenwinkels geen gebrek aan blauwe stoffen, daar niet van, in alle mogelijke tinten zelfs, maar niet het blauw dat ik zocht.  Bij Pauli vond ik uiteindelijk dan toch een blauw dat goed aansloot bij het blauwe kledingstuk.  Blij als ik was dat ik het eindelijk gevonden had, groot was snel de teleurstelling toen ik de rol uit het rek haalde en de stof door mijn handen liet gaan.  Het bleek een licht synthetische stof te zijn, heel dun, flodderig en met een heel hoog kreukniveau. Ondanks al die min kwaliteiten nam ik toch een stukje van de stof mee, het was het proberen waard, beter vond ik voorlopig toch niet.



En neen, het bleek geen succes.  De stof gaf niet mee, gaf plooien bij elke bocht die ik nam, kreukte continu en na een goede strijkbeurt waren de kreukels na enkele seconden weer talrijk present.  En elke speld die ik erin stak liet een gaatje na dat zelfs na diezelfde strijkbeurt hardnekkig een gaatje bleef.  Tevreden ben ik er dus niet van, al vind ik de kleur samen met het geel (gele paspel en gele voering) wel heel geslaagd.



Echt jammer vind ik dat, want het is zo'n tof model van tas.  Ik maak hem dus snel weer opnieuw, maar dan in een degelijke stof!